ตอนที่แล้วหลังจากอัพไป อาคุมะก็ได้ไปบ่นๆในบล็อกของนักแปลรุ่นพี่อย่างวิวิดจังว่า
ไม่ค่อยจะมีคนเม้นท์เลย ทั้งๆที่กำลังใจของพวกเรา(ที่ทำงานแบบนี้) ล้วนมาจากคอมเม้นท์นี่ล่ะค่ะ
จริงๆแล้วการที่เราขอแค่คนละ 1 คอมเม้นท์นี่คงไม่ใช่การขอที่มากไปใช่ไหม?
พอตอนไหนที่อัพแล้วมีคนชอบ มีคนเม้นท์เยอะๆ เราก็ยิ่งฮึด ยิ่งอยากแปลลงไวๆ
กลับกัน ถ้าตอนไหนไม่มีคนเม้นท์เลย เราก็ไม่มีกำลังใจอ่ะ เหมือนกับว่าเขาคงไม่ชอบงานเรา
ก็ไม่อยากจะทำสักเท่าไหร่
ซึ่งอาคุมะก็พูดไปลอยๆแหละค่ะ อารมณ์พาไป แต่ปรากฏว่าตอนที่แล้ว คอมเม้นท์กลับเยอะขึ้นมาซะงั้น
ซึ่งก็ทำให้อาคุมะยิ้มแก้มแทบแตก(555)
จริงๆแล้ว สำหรับอาคุมะ ถึงจะมีคนเม้นท์แค่คนเดียว อาคุมะก็ดีใจมากๆแล้วค่ะ
แค่รู้ว่ายังมีคนอยากจะอ่านงานของเราต่อ อาคุมะก็มีแรงอยากจะแปลต่อไปเหมือนกัน.. ^^
(แต่ยิ่งเยอะมันก็ยิ่งดีใจนี่คะ ขอเยอะๆดีกว่า 555)
เอ้า พูดมาซะยาว จริงๆแล้วก็แค่อยากจะขอบคุณผู้อ่านทุกๆคน
ที่ทำให้อาคุมะมาถึงจุดนี้ได้ ขอบคุณมากๆค่ะ
ตอนจบมาแว้วจ้า
โอ้ย ตาย พาลาโบล่าคืออัลไล ลืมไปหมดแล้วว
ตอนพิเศษค่ะ